Revival Site Holland

Gebed / Voorbeelden / Wales 18e en 19e eeuw

 

 

Het gebedsleven van de Welse predikers
(18e en 19e eeuw)
 

“Van geen schrijver over de Welse prediking kan worden gezegd dat hij er een gepast verslag van heeft gegeven, als hij niet heeft verwezen naar de gebedsvolheid waarop zij rustte. De predikers in dit boek [Some of the Great Preachers of Wales] stelden hun preken samen op hun knieën. Iedere preek was als een zwaard, tot het heft toe gestoken in een schede van gebed. Zij waren afhankelijk van de kracht van het gebed, ja, ze waren geheel en al van het gebed afhankelijk om enige ware, vitale uitwerking op hun toehoorders te verkrijgen; dit was bij uitstek het geval met een ieder van hen. De preken van Daniel Rowland waren het resultaat van langdurige worstelingen met God.

Robert Roberts vertelt zijn vriend in een persoonlijk gesprek, dat hij een zekere preek gemaakt had, terwijl hij zich de hele nacht over de grond omwentelde, met zijn gezicht dikwijls op de vloer, en zo in zielsangst worstelde om een boodschap van God. De verbondssluitingen van Christmas Evans getuigen van hetzelfde. Williams van Wern schreef al de goede uitwerkingen van zijn prediking toe aan het gebed waarmee deze gepaard ging; en zegt dat het dé fout van zijn ambtelijke leven was geweest, dat hij niet méér had gebeden.

De tranen op de stoel van John Elias, en op de vloer van zijn studeerkamer, die zijn vrouw dikwijls wegwiste, bewijzen de diepten van zijn omgang met de Hemel. Henry Rees zei dat predikers niet het duizendste deel erkennen van de invloed die gebed op de prediking heeft; ‘Als ik werd geroepen om bij een belangrijke gelegenheid te preken, en als ik slechts twee uur had om mij erop voor te bereiden, dan zou ik voorzeker ieder ogenblik in het gebed doorbrengen.’ De stille wandelingen in de bossen en de langdurige meditaties van John Jones, Talsarn, openbaren hetzelfde grote feit.”

Some of the Great Preachers of Wales, Owen Jones, M.A.
Tentmaker Publications

​