Revival Site Holland

Gebed / Noodzaak van gebed

​

 

De noodzaak van dringend gebed
 

“Bijna iedere Christelijke leider klaagt vandaag de dag over gebrek aan persoonlijk gebed, maar zeer weinigen zijn vastbesloten om er iets aan te doen. (...)
De opwekking die in 1859 over Engeland kwam, en in het bijzonder in de prediking van Charles Haddon Spurgeon, kan zes jaar eerder teruggevoerd worden tot de gebeden van zijn Londense gemeente. Spurgeon zelf merkt op: ‘Toen ik naar de New Park Street Kapel kwam, was het eerst maar een handvol mensen tot wie ik preekte, en toch kon ik nooit vergeten hoe ernstig zij baden. Soms schenen ze te pleiten alsof ze werkelijk de Engel des Verbonds bij hen tegenwoordig konden zien, en alsof zij een zegen van Hem móesten hebben. Meer dan eens waren wij allen zo met ontzag vervuld door de plechtigheid van de bijeenkomst, dat wij enige ogenblikken stil zaten, terwijl de Kracht des Heeren ons leek te overschaduwen; en alles wat ik bij zulke gelegenheden kon doen, was de zegen uit te spreken, en te zeggen: “Geliefde vrienden, de Geest van God is hier vanavond zeer duidelijk in ons midden geweest; laat ons naar huis gaan en er zorg voor dragen om Zijn genadige invloed niet te verliezen.” Toen kwam de zegen neder; het huis werd gevuld met toehoorders, en vele zielen werden gered.’
 

Het is niet altijd duidelijk wanneer gebedsbijeenkomsten deel uitmaken van de opwekking zelf of eraan voorafgaan. Maar het onderscheid maakt niet zoveel uit. Gebed is zowel de oorzaak als het gevolg van de komst des Geestes in opwekking. (...) In 1857 ontstond er een opwekking in Amerika, en opnieuw was het een direct gevolg van gebed. (...)
Hetzelfde wordt gevonden vóór de 1859 opwekking in Ulster. James McQuilkin was in 1856 in zijn woonplaats Ballymena tot bekering gekomen door het getuigenis van een Engelse dame, en weldra had hij drie vrienden tot Christus geleid. Zij vieren spraken af om iedere week bijeen te komen voor gebed en Bijbelstudie. Ze kozen het oude schoolhuis dichtbij Kells en gedurende de winter van 1857-58 verzamelde elk van hen iedere vrijdagavond een handvol turf en ging zijn weg naar het schoolhuis. Het turfvuur verwarmde hun lichamen en hun gebeden riepen het vuur van de hemel naar beneden. Nog twee voegden zich bij hen, waaronder een oude man, Marshall genaamd, maar het was pas op Nieuwjaarsdag 1858 dat zij zagen dat de eerste bekering plaatsvond. Aan het einde van dat jaar was de gebedsbijeenkomst gegroeid tot vijftig. Zij baden ‘voor een uitstorting van de Heilige Geest op onszelf en op de omgeving. Dit was het ene grote voorwerp en last van onze gebeden. Wij hielden gericht vast aan die ene zaak en dwaalden niet af naar iets anders.’ De gebedsgroep werd belachelijk gemaakt omdat zij op deze wijze bad, ‘maar wij bleven doorbidden totdat de kracht [van de Heilige Geest] kwam’. Die kwam inderdaad, en aan het eind van het volgende jaar waren 100.000 mensen in Ulster tot bekering gekomen.
U zult in de gebedsbijeenkomsten te Ulster die dringende nood en vastbeslotenheid wel opmerken: ‘Wij hielden gericht vast aan die ene zaak en dwaalden niet af naar iets anders.’ Heden ten dage hebben slechts weinigen dit geleerd. Wij bidden nu en dan voor opwekking, maar niet constant; wij bidden er terloops voor, maar niet dringend. Voorzeker is het dit wat Paulus bedoelt als hij zijn lezers aanspoort om te ‘bidden zonder ophouden’ (1 Thess. 5:7). Hij bedoelde niet dat wij zouden bidden zonder onderbreking, maar dat wij het nooit zouden opgeven. Als er een opwekking zal komen, moeten er ergens Christenen zijn die zonder ophouden bidden en nimmer ‘afdwalen naar iets anders’. Er zijn heden ten dage weinig gebedsbijeenkomsten voor opwekking, zelfs al kan er een toename zijn in de gebeden voor opwekking. (...)
 

Meer dan 100 jaar geleden klaagde Brownlow North, die in opwekkingstijden bijzonder gebruikt werd, zowel in Schotland als Ierland, tegen de Algemene Assembly van de Presbyteriaanse Kerk van Schotland: ‘Ik geloof dat er één zaak is waarom God zeer vertoornd is op ons land, en waarom Zijn Heilige Geest zo weinig onder ons is, nl. de veronachtzaming van verenigd gebed, het vastgestelde middel om de Heilige Geest neder te brengen.’ (...)
Geen enkele kerk kan ooit opwekking verwachten tenzij zij ervoor bidt. Dit wil niet zeggen dat er geen opwekking naar zulk een kerk zal komen, want God is té soeverein om beperkt te worden; maar Hij is de God van de middelen zowel als van het doeleinde, en Hij heeft ons uitgenodigd om te bidden, opdat wij mogen ontvangen.”

Revival! A people saturated with God, Brian H. Edwards
Evangelical Press, Darlington, Engeland, DL3 0PH – ISBN: 0 85234 273 X

​