Revival Site Holland

Diversen / Rev. Conferentie

 

​

Revival-conferentie in Wales (2001)
 

Deze zomer was het voor de tweede maal dat in Bridgend [Zuid Wales] door de ETCW een Revival-conferentie werd georganiseerd. De ETCW [Evangelical Theological College of Wales] is gehuisvest in Bryntirion House [een landgoed vergelijkbaar met het Brandpunt], eigendom van de Evangelical Movement Wales. Deze beweging [de naam werd voorgesteld door dr. M.Loyd-Jones] bundelt de krachten van christenen, die vast willen houden aan de leer van de Reformatie en Puriteinen, en die uitzien naar een echte opwekking, zoals Wales vroeger zo dikwijls uit de hand Gods mocht ontvangen.

Heel bijzonder in Bryntirion is de internationale sfeer: er zijn ruim 100 studenten van ca. 20 nationaliteiten, en er zijn vooral nauwe banden met Korea.
Ook tijdens de conferentie-dagen [14-21 juli] mochten we ondervinden dat Gods kinderen één zijn in Christus, welke nationaliteit we ook hebben. Sprekers en deelnemers kwamen uit Wales, Engeland, Schotland, Frankrijk, Afrika en Nederland.
Het was duidelijk dat er veel voor deze conferentie was gebeden, want van het begin af was de Heere bijzonder werkzaam, zowel in de toespraken, als in de onderlinge gesprekken.
En als het om ‘Revival’ gaat, dan is Wales wel een zeer geschikt land om samen de Heere te zoeken en te bidden, dat Hij nogmaals de hemelen scheurt en met Goddelijke kracht neerdaalt. Er is bijna geen plaats in Wales te vinden, waar de Heere in de vorige eeuwen niet één of meerdere malen Zijn zegen heeft uitgegoten. In Nederland moet je eerst uitleggen wat je onder een ware opwekking verstaat, maar in Wales beginnen de ogen te stralen, als de herinneringen boven komen, omdat vader of moeder, opa of oma de opwekking van 1904 hadden meegemaakt, en daar zo ontroerend van konden getuigen.

Tijdens de conferentie werd er zowel aandacht besteed aan Gods wonderbare werken in het verleden, als ook aan hoopvolle tekenen uit onze dagen [Schotland en Zuid-Afrika].
De dagopening werd telkens verzorgd door ds. Stuart Olyott die sprak over ‘Persoonlijke Opwekking’ aan de hand van de 1 Joh. Brief. Het is Gods wil dat Zijn kinderen wandelen in gemeenschap met Hem en met elkander, en er is slechts één verhindering: zonde. Op onnavolgbare wijze werd sprankelend onderwezen wat Johannes ons hierin heeft te zeggen.
Daarna volgde de dagelijkse bidstond onder leiding van ds. David Carey-Jones, een man van gebed die met zijn gemeente veel het aangezicht des Heeren heeft gezocht, soms zelfs iedere avond van de week! Vele malen mochten we ondervinden dat er een ruime toegang was tot de troon der genade, en soms was de tegenwoordigheid des Heeren tastbaar.
Daarop volgden de eigenlijke conferentie-toespraken, en tweemaal een historische lezing over William Williams [Pantycelyn] en Christmas Evans, de bekende eenogige prediker, met vervolgens een bezoek aan enkele plaatsen die daarmee verbonden waren.

De hele week was rijk aan zegen, maar enkele bijzondere hoogtepunten willen we nog noemen:
- Het getuigenis van ds. Iain McAskill over wat de Heere werkt op enkele eilanden van de Hebriden. Op het overwegend Rooms Katholieke eiland South Uist mochten ze jaren geleden biddend een oude kerk kopen die al lang niet meer gebruikt werd, gelovende dat eenmaal het vervallen Godshuis weer vol zou zijn met mensen. Intussen zijn velen tot bekering gekomen, en alle politie-agenten van het eiland komen naar de diensten, terwijl ze soms mensen uit de gevangenis meenemen! Eén van de politiemannen verlangt predikant te worden, en mocht op een kinderkamp deze zomer veel zegen ondervinden: de Geest van God daalde zo krachtig neer, dat vele kinderen diep van zonde overtuigd werden, en met tranen hun zonden beleden. Dat gebeurde tijdens de conferentie, en het bericht verwekte een golf van ontroering!
- Het getuigenis van Francois Carr uit Zuid Afrika, nationaal coördinator van ‘Revival Congresses S.A.’, een organisatie die conferenties houdt om kerken op te wekken tot gebed en verootmoediging. Evenals anderen benadrukte hij dat de opwekking met onszelf moet beginnen, persoonlijk; en dan vervolgens ook in het gezin, in de kerk, en in ons land. Hij gaf een voorbeeld van een conferentie die ze in een kerk mochten houden. De Heere begon een werk van zondeovertuiging onder de gemeenteleden, en de kerkenraad dacht dat ze er al waren. Maar God toonde Francois dat er eerst iets anders moest gebeuren, voordat de doorbraak kon komen. Terwijl hij net begonnen was te spreken over Ps. 133, moest hij stoppen … en Gods Geest daalde neer op de kerkenraad zelf; wenend beleden ze elkander de zonden, en toen kon de Heere Zijn volk waarlijk bezoeken!
- De lezing van dr. Eryl Davies, directeur van de ETCW, over het belangrijke onderwerp ‘Hoe ontstaan Revivals’, met talloze voorbeelden uit vorige eeuwen. Terwijl vooropstaat dat God soeverein is in het schenken van een opwekking, is het opmerkelijk dat in de menselijke verantwoordelijkheid het gebed zulk een voorname plaats inneemt. Soms het gebed van een enkeling, soms van een groep, soms van een kerk, soms van predikanten, maar steeds weer werkte ‘de Geest van genade en gebeden’, al krachtiger en krachtiger, totdat de doorbraak kwam en de sluizen des hemels geopend werden, zodat de heilige tegenwoordigheid Gods hele steden en streken vervulde. O, dat er ook heden zulke bidders gevonden mogen worden!
- En tot slot de grote verrassing van de week: op de laatste samenkomst werd David Davies bereid gevonden om nog eenmaal te spreken. Deze 91-jarige oud-zendeling heeft in 1953 de opwekking in de Congo meegemaakt, één van de krachtigste opwekkingen uit de 20e eeuw. Dan merk je het verschil tussen praten over opwekking, en het zelf meemaken. Wat een getuigenis! Als de levende God werkelijk nederdaalt en tot Zijn volk komt, als Hij Zijn allesdoordringende tegenwoordigheid gaat openbaren, O, wat gaat er dan veel veranderen. Als mensen van buiten af de zendingspost naderden, begonnen ze te fluisteren, want de Heere was aldaar. In het licht Gods worden dan de kleinste zonden groot, en hoe groot wordt dan ook het offer van Christus! Degenen die toen krachtdadig tot bekering zijn gekomen, zijn in de jaren daarna tot heden toe, de steunpilaren van de Kerk geweest. Vreselijke dingen zijn er in de Congo gebeurd, ook in Uganda , Rwanda, enz. maar hoe wonderlijk dat de levende Heere Zijn Kerk al daarvoor had bezocht en Zijn Geest zo overvloedig had uitgestort, dat de Kerk door dit vuur kon heengaan.

Met grote dankbaarheid aan onze God en Vader namen we afscheid van elkander; er waren banden gelegd van liefde en gemeenschap, en bij velen is er een hernieuwd verlangen gekomen om de Heere Jezus Christus hierin werkelijk ‘aan te grijpen’, Jes. 64:7.
Ja, om met Jakob te blijven worstelen: “Ik laat U niet gaan, tenzij Gij mij zegent”. Gen. 32.
Moge een ieder van ons toch de Heere zoeken met ons ganse hart, zodat er in onze duistere dagen nog een biddende schare wordt gevonden, die dagelijks roept met de profeet Jesaja:
“Och, dat Gij de hemelen scheurdet, dat Gij nederkwaamt, dat de bergen van Uw aangezicht vervloten … Gij kwaamt neder, van Uw aangezicht vervloten de bergen. Ja, vanouds heeft men het niet gehoord, noch met oren vernomen, en geen oog heeft het gezien, behalve Gij, O God, wat Hij doen zal hem, die op Hem wacht”. Jes. 64:1-4.
Maar laat ons wel bedenken dat dezelfde profeet ons ook zegt dat het onze ongerechtigheden zijn die scheiding maken tussen God en ons [Jes. 59:1, 2], zodat de hemel als gesloten is.
“Zo Ik de hemel toesluit, dat er geen regen zij … en Mijn volk, waarover Mijn Naam genoemd wordt, zich verootmoedigt en bidt, en Mijn aangezicht zoekt, en zich bekeert van hun boze wegen; zo zal Ik uit de hemel horen en hun zonden vergeven en hun land genezen”. 2 Kron. 7:13, 14.

​

J.J. Pieterman